إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا
اینان زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند، و به روزی سخت و هولناک که پیشِ رو دارند، بی‌اعتنا هستند.۱
بادهٔ قرآنی ۴: دنیا با همهٔ خوب و بد و بالا و پایین‌اش در برابر ساحت بعدی زندگی ــ که حیات واقعی در آنجاست ــ قابل چشم‌پوشی است. وقتی از آدمی پرسیده می‌شود چقدر در دنیا ماندی، کل عمرش را در حد «یک صبح تا عصر» برآورد می‌کند.۲ دودستی چسبیدن به این دنیا، و خوشیِ بی‌حد به خاطر داشته‌های فانی یا یأس و افسردگی به خاطر نداشتن‌های گذرا، دور از زیستِ قرآنی است.
البته و صد البته مسئولیت هر فرد و به‌ویژه دولت‌ها و حاکمان این است که دنیا را به جای بهتری برای زیستن تبدیل کنند؛ و استفاده از چنین آیاتی برای توجیه مصیبت و رنجِ ناشی از عملکرد افراد، به‌ویژه مسئولان و حاکمان، در تضاد مستقیم با فرهنگِ قرآنی و خِرَد انسانی است.
ان‌شاءالله طوری زندگی کنیم که در لحظهٔ ترک دنیا، با دل خوش و روح سبکبار به دیدار خداوند برویم.
▫️علی‌اکبر قزوینی
- انسان: ۲۷ ↩︎
- برای نمونه: قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ . قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ/ خداوند گويد: «چه مدت در روى زمين، به شمار ساليان، به سر بُرديد؟» در پاسخ می‌گويند: «تنها به اندازهٔ یک روز يا قسمتی از یک روز! از آنها كه می‌توانند بشمارند سؤال فرما.» (مؤمنون: ۱۱۲-۱۱۳) ↩︎