قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ كَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
بگو: «آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن كيست؟» بگو: «از آن خداوند است كه رحمت را بر خويشتن واجب گردانيده است؛ همو که به قطع و یقین شما را در روز قيامت كه در وجود و رخدادِ آن هيچ تردیدی نيست گرد خواهد آورد.» آری، آنها که به خودشان زیان رسانده و سرمایهٔ هستی خویش را بر باد داده‌اند، آنانند كه ايمان نمی‌آورند.۱
بادهٔ قرآنی ۱۱: خداوندی که بر خودش رحمت را واجب کرده و در فراسوی زمان حضور دارد، گویی همهٔ تاریخ منتظر یک لحظه بوده: لحظهٔ مقدس بعثت رسول‌الله، خاتم رسولان. گویی او از ابتدای خلقت منتظر بوده تا گل سرسبد آفرینش، محمد مصطفی را به پیامبری مبعوث کند و او را به عنوان تجلی و مظهر رحمت خویش به جهان بفرستد: وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ.۲ گویی او از زمان اعلام خلقت بشر در بارگاه قدس، منتظر این لحظه بوده تا پاسخ فرشتگان را بدهد آنگاه که زبان به اعتراض گشودند: «باز می‌خواهی موجودی بیافرینی که ظلم کند و خون بریزد؟!»۳
احمد، که اگر نبود تمام آسمان‌ها و زمین را خدا خلق نمی‌کرد، مهرِ حضرتِ احدیت را در خود و با خود دارد؛ و چه زیان‌کارند آنانی که از این مهر گسترده و رحمت فراگیر خودشان را محروم می‌کنند…
ز احمد تا احد یک میم فرق است
جهانی اندر آن یک میم غرق است۴
عطر خوش محمدی، مشام دوستداران رحمت الهی را می‌نوازد و چنان مست‌شان می‌کند که با تمام دل از خدا می‌‌خواهند این عطر خوش را در کلام و رفتار آنان نیز متجلی کند. چنین عطری، عطر خوش دینی است که هر انسان آزادهٔ آزادی‌جویی را به دین رهاکننده و آیین آزادی‌بخش متمایل می‌کند. دین و آیینی که می‌گوید «تو فقط تسلیم یکی باش و از بند هر چیزی آزاد!»۵ دین و آیینی که رسم آن در اسم اسلام خلاصه شده است ولی حیف که در این زمانه کمتر نشانی از آن می‌توان یافت.
با این‌همه، عطر خوش این دین و تمام حقیقتِ سرشار از مهر و رحمت آن، اکنون به‌تمامی نزد یک نفر است که روی زمین در کنار ما زندگی می‌کند ــ مردی از نسل محمد (ص) ــ هرچند چشمان آلوده و ناپاک ما هنوز لیاقت دیدار او را ندارد. اما اگر با مشام جان بو بکشیم، عطر خوش یاسمن را استشمام خواهیم کرد که خبر از نزدیک بودن دیدار می‌دهد؛ ان‌شاءالله.
▫️علی‌اکبر قزوینی