هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَى أَجَلًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ
اوست که شما را از گِل آفرید آنگاه مدتی را [برای زندگی در این جهان] معین کرد؛ و سرآمدی که معین و معلوم است نزد اوست. با این‌همه در نشانه‌های او تردید می‌کنید!۱
بادهٔ قرآنی ۱۸: عالم ماده تاریخ انقضا دارد، اما عالم روح جاودان است. و آدمی نیز، که از ترکیبِ گِل و دِل ــ خاکِ زمینی و روحِ آسمانی ــ آفریده شده، تابع قوانین هر دو عالم است. پس جسم زمینی او، هرقدر هم بتواند عمر آن را طولانی کند ــ که با پیشرفت دانش و بهداشت قابل انجام است ــ سرانجام خواهد مُرد. و نهایتِ زندگی در عالم ماده یا در کالبد خاکیِ بشری را فقط خداوند می‌داند.
اما روح آدمی جاوید است. این روح نیز، که مسیر رشد خودش را دارد و تاکنون به صورت‌های مختلفی متجلّی شده، اکنون در قالب انسانِ خردمندِ صاحبِ اختیار زندگی می‌کند؛ و مخاطبِ کلام خدا نیز هموست.
اگر آدمی بداند که در این کالبد و قالبْ عمر جاوید ندارد، و همچنین بفهمد که زندگیِ او با مرگ تمام نمی‌شود و در قالبی دیگر در آخرت ادامه می‌یابد، حتماً طور دیگری زندگی خواهد کرد.
خداوند می‌خواهد ما آن طورِ دیگر را بفهمیم و با اراده و اختیارِ خویش، آن‌طور زندگی کنیم. سعادت یا شقاوت ما در گرو این انتخاب است که لحظه به لحظه در معرض آن هستیم.
▫️علی‌اکبر قزوینی
- انعام: ۲ ↩︎