رمضان بیش از آنکه یک ماه (یک بازهٔ زمانی) باشد، یک کیفیت وجودی است. در این کیفیتِ وجودی، حجاب‌های حائل میان انسان و حقیقت، میان دنیا و آخرت، میان باطن و ظاهر، میان این جهان و عالم غیب نازک‌تر می‌شود و امکان اتصال با عالم بالا سهل‌تر از همیشه خواهد بود. بنابراین کسانی که در اوقات دیگر سال نیز چنان اتصالی دارند می‌شود گفت که در کیفیت رمضانی به سر می‌برند.

محبت حضرت زهرا (س)، که خود محبوب رسول‌الله و محبوب خداوند بوده است، یک مصداق «راه راست» (مستقیم، سریع، بدون کژی و انحراف؛ همان الصراط المستقیمِ مذکور در سورهٔ حمد) است که آدمی را به فطرت الهی خویش می‌رساند. و انسانی که الوهیت درونش بالفعل شده باشد، به وصل الهی رسیده و از زندان نفْس رها شده است. و این خودِ بهشت است.